Μίκη(ς) Μάους

Από χθες το πρωί το διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά με αφορμή τη συνέντευξη που έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης στον ANT1 και τον Γιώργο Παπαδάκη. Χαρακτηρισμοί όπως "συγκλονιστική", "εκπληκτική", "βαρυσήμαντη" δίνουν και παίρνουν ενώ κάθε αντιμνημονιακός που σέβεται τον εαυτό του σπεύδει να χαιρετήσει και να επικροτήσει με ενθουσιασμό όλα όσα είπε ο διάσημος μουσικοσυνθέτης.

Προσωπικά να με συμπαθάτε αλλά το μόνο εκπληκτικό και συγκλονιστικό που μπορώ να δω είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι του Θεοδωράκη τον αφήνουν να βγαίνει στα κανάλια και να εξευτελίζει το τεράστιο όνομα και τη φήμη του κατ'αυτόν τον τρόπο. Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπεις έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε και υπέφερε για τη δημοκρατία να βγαίνει στα κανάλια και να δηλώνει με υπερηφάνεια και άγνοια κινδύνου είτε ότι είναι "αντισημίτης" (και δυστυχώς δεν εννοεί τον πρώην πρωθυπουργό), είτε να υιοθετεί θεωρίες συνωμοσίας ότι οι Αμερικάνοι έριξαν τον Καραμανλή και έβαλαν τις φωτιές στην Ηλεία, είτε να φωνάζει υστερικά περί "ξεπουλήματος της Ακρόπολης" και του ορυκτού μας πλούτου σε σκοτεινές δυνάμεις (φαντάζομαι αυτές συμπεριλαμβάνουν τον Σόρος, τη Λέσχη Μπίλτνερμπεργκ και τους Ιλουμινάτι).

Αν ο Θεοδωράκης ήθελε όντως να προσφέρει στην πατρίδα τότε αντί να χρησιμοποιεί φρασεολογία τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα μπορούσε να προτείνει κάποια εναλλακτική λύση στο μνημόνιο και τις πολιτικές που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση. Η άρνηση και η διαμαρτυρία είναι εύκολες (και προσοδοφόρες αν λάβουμε υπόψη τις τηλεθεάσεις του Λαζόπουλου). Η εποικοδομητική κριτική όμως είναι αυτή που ξεχωρίζει τον αληθινό πατριώτη από τον τσαρλατάνο. Και η εποικοδομητική κριτική δε συνίσταται σε κραυγές περί "χούντας", "προδοτών" και "κατάλυσης της Δημοκρατίας", ούτε σε καρικατουρίστικους χαρακτηρισμούς εις βάρος της Μέρκελ και των Γερμανών. Αν κάτι τέτοιο βοηθούσε στην ανάκαμψη τότε θα κάναμε υπουργό Οικονομικών τον Πρέκα.


Τελικά το μόνο που κατάφερε με τη χθεσινή παρουσία του ο Θεοδωράκης είναι να με κάνει να καταλάβω γιατί παρά τα όσα σέρνουν καθημερινά οι πολίτες στον "προδότη" Παπανδρέου και την "κατοχική" κυβέρνηση, εντούτοις το 70% αυτών δεν επιθυμεί εκλογές. Όταν η εναλλακτική λύση που προτείνουν οι πνευματικοί και πολιτικοί μας ταγοί εξαντλείται σε μία φράση ("ΌΧΙ ΣΕ ΟΛΑ!"), πασπαλισμένη με θεωρίες συνωμοσίας και υφέρποντα εθνικισμό, τότε ακόμη και ο "Γιωργάκης" μοιάζει με μετενσάρκωση του Τρικούπη και του Βενιζέλου.