Ισοκράτης(;)

Πρώτη είδηση:

Έσκαψαν... όρυγμα στη Λεωφόρο Λαυρίου

Στα χαρακώματα για τον ΧΥΤΑ βρίσκονται οι κάτοικοι της Κερατέας, και αυτό δεν αποτελεί πλέον σχήμα λόγου, καθώς τα ξημερώματα άγνωστοι έσκαψαν... ορύγματα βάθους τουλάχιστον 1,5 μέτρου στη Λεωφόρο Λαυρίου!
Στη λεωφόρο Λαυρίου αναμένεται να μεταβεί τις επόμενες ώρες εισαγγελέας.

Η Λεωφόρος έκλεισε από το 39ο χιλιόμετρο ώς το 54ο χιλιόμετρο, ενώ η κίνηση των οχημάτων διεξάγεται από παρακαμπτήριες οδούς, καθώς η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη είσοδος της Κερατέας είναι πλέον κλειστές.

Δεύτερη είδηση:

Κερατέα: Επίθεση με μολότοφ σε σπίτια αστυνομικών
 
Στόχος επίθεσης με βόμβες μολότοφ έγινε ζεύγος αστυνομικών στο σπίτι τους στην Κερατέα.
Σύμφωνα με την Αστυνομία, 43 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα οι άγνωστοι δράστες επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στο σπίτι των αστυνομικών, στη λεωφόρο ΝΑΤΟ και Μιχαήλ Δελίση, με αποτέλεσμα να καταστραφούν τρία οχήματα. Τα δύο από ατα οχήματα ανήκουν στο ζευγάρι, ενώ το τρίτο σε φιλικό τους πρόσωπο.

Την ώρα της επίθεσης εντός της οικίας βρίσκονταν το ζεύγος των αστυνομικών και τα τέσσερα ανήλικα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, ο άντρας, ο οποίος είναι αστυνόμος Α', υπηρετεί ως διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος των Γλυκών Νερών, ενώ η σύζυγός του, η οποία είναι αρχιφύλακας, δουλεύει στο Τμήμα διαβατηρίων του Αστυνομικού Τμήματος της Κερατέας. Στο σπίτι αυτό η οικογένεια διαμένει από το 1994.

Τρίτη είδηση:  

Απόπειρα επίθεσης κατά του νομπελίστα Τζέιμς Ουότσον στην Πάτρα

Κουκουλοφόρος που εισέβαλε την Πέμπτη στο συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, μαζί με ομάδα νεαρών, αποπειράθηκε να χτυπήσει με κοντάρι τον προσκεκλημένο ομιλητή Τζέιμς Ουότσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τη δομή του DNA το 1953.
Το νεαρό εμπόδισαν δύο καθηγητές, οι οποίοι τραυματίστηκαν ελαφρά στο επεισόδιο.

Η ομάδα των κουκουλοφόρων τελικά αποχώρησε από την αίθουσα, ενώ ο Δρ Ουότσον φέρεται να είναι καλά στην υγεία του.
Τα κίνητρα της επίθεσης παραμένουν άγνωστα.

Ακόμη κι'αν ο Ισοκράτης ποτέ δεν είπε το παρακάτω το γνωμικό, αυτό δεν το κάνει λιγότερο επίκαιρο και σπαρακτικά συγκλονιστικό στην ακρίβεια με την οποία περιγράφει την κατάσταση αποσύνθεσης που επικρατεί στη χώρα μας:

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Ο Τζόγος

Από την ιστοσελίδα του Πρώτου Θέματος:

Οι Καυτοί Διάλογοι για τον Τζόγο: "Να νομιμοποιήσουμε και την πορνεία και τα ναρκωτικά"

Ενδεικτικοί της αποδοκιμασίας που έτυχε ο Γ. Παπακωνσταντίνου από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν και ορισμένοι από τους διαλόγους που εκτυλίχθηκαν στη διάρκεια της συνεδρίασης του Κ.Τ.Ε,. Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ

Διαβάστε χαρακτηριστικά : Βάσω Παπανδρέου «Δεν το ψηφίζω… Δεν μπορούμε να νομιμοποιούμε τον τζόγο για να έχει έσοδα το κράτος, αν είναι έτσι να νομιμοποιήσουμε και την πορνεία και τα ναρκωτικά»
Γιάννης Αμοιρίδης «Το νομοσχέδιο δεν είναι ηθικό. Θα επιφέρει πλήγμα στην ηθική της παράταξης»

Αντί απάντησης στους αυτόκλητους φύλακες της ηθικής (τα αντανακλαστικά των οποίων ενεργοποιούνται καθώς φαίνεται μόνο όταν βρίσκονται εκτός υπουργικού συμβουλίου) θα παραθέσω ένα κείμενο του Λευτέρη Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε στα "Νέα" πριν τριάντα περίπου χρόνια.

Ο Τζόγος 

Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας μαζεύουν φωτογραφίες και κουπόνια από διάφορα γλυκίσματα για να πάρουν μέρος σε μια κλήρωση και να κερδίσουν μία μπάλα.

Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας παίζουν "μονά-ζυγά", "στριφτό" με δεκάρικα και αγοράζουν το Δεκέμβρη ένα "Κρατικό Λαχείο", μήπως και κερδίσουν μερικά εκατομμύρια.

Τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας παίζουν τάβλι με λεφτά, ξερή, πινάκλ και κουμ-καν με λεφτά κι'αγοράζουν πότε-πότε μερικά "Λαϊκά Λαχεία".

Οι νέοι παίζουν Προ-Πο, βάζουν στοιχήματα στα γήπεδα, παίζουν πόκα και αγοράζουν και "Εθνικό Λαχείο", μην τυχόν και "πιάσουν την καλή".

Οι ώριμοι πηγαίνουν στον Ιππόδρομο, ανεβαίνουν στο Καζίνο, παίζουν ρουλέτα και "σεμέν ντε φερ", και για να βοηθήσουν την πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου αγοράζουν και μερικά ειδικά λαχεία.

Οι ηλικιωμένοι συγκεντρώνονται τα βράδια σε μερικά κοσμικά εντευκτήρια (κοινώς Λέσχες) και δοκιμάζουν την τύχη τους παντοιοτρόπως.

Στην  Ελλάδα απαγορεύεται δια νόμου ο τζόγος. 

 

The Debtocracy Reviews

 

"Νομίζω ότι είναι πολύ επικίνδυνο το να ξεκινήσεις να φτιάξεις ένα ντοκιμαντέρ έχοντας στο μυαλό σου μια γνώμη. Το ντοκιμαντέρ -όπως και η έντυπη δημοσιογραφία- πρέπει να έχει ως σκοπό την αποκάλυψη ή την ανάδειξη μιας αλήθειας. Από αυτή την άποψη, το Debtocracy, το νέο πολυσυζητημένο ταινιάκι των δημοσιογράφων Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη που προβλήθηκε για πρώτη φορά χθες online, δεν μπορεί να θεωρηθεί ακριβώς ντοκιμαντέρ. Έχει ως θέμα του την ελληνική κρίση χρέους, αλλά ξεκινά και τελειώνει σε μια γνώμη που υποστηρίζεται περισσότερο από την ιδεολογία και λιγότερο από την αλήθεια, και στην πορεία σού κουνάει (πολύ πολύ εμφατικά) το δάχτυλο.

...

Το Debtocracy κάνει το ίδιο πράγμα που κάνουν λαϊκιστές πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και ο Λαζόπουλος: Διαιωνίζει το μύθο του αθώου λαουτζίκου, αυτή την αφελή αποσιώπηση των ευθυνών των Ελλήνων πολιτών σε κάθε επίπεδο (ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό) και την απόδοσή τους σε ένα σκοτεινό πολιτικό προσωπικό το οποίο με δήθεν μοχθηρούς τρόπους καταδυναστεύει το λαό (που το ψηφίζει συνειδητά) εδώ και τριάντα χρόνια. Οπότε σην ουσία του, το Debtocracy είναι το κίνημα «Δεν Πληρώνω» σε εθνική κλίμακα. Και, τελικά, είναι το ίδιο χρήσιμο."

-Θοδωρής Γεωργακόπουλος-Yupi.gr

"Στην ουσία, το Debtocracy δεν διαφέρει σε τίποτα από την πιπίλα που αναμασούν ακραίες αριστερές και συνδικαλιστικές οργανώσεις (η ΑΔΕΔΥ πχ είναι πρώτη πρώτη στα credits) που αντιμετωπίζουν την κρίση ως ένα απλό, μονοδιάστατο και γραμμικό φαινόμενο με συγκεκριμένους «καλούς» και «κακούς» που έχουν σαφείς ταξικές διαφορές. Απλά, επειδή το «ντοκιμαντέρ» είναι σχετικά καλογυρισμένο, η πιπίλα αυτή πλασάρεται με έναν πιο απλό και επεξηγηματικό τρόπο, όπου κάθε κομμάτι «κουμπώνει» όμορφα και ωραία για να οδηγήσει τον θεατή σε μία συγκεκριμένη και μοναδική σειρά από λογικά βήματα-συμπεράσματα. Οι άνθρωποι που μετέχουν στις συνεντεύξεις είναι γνωστοί πολέμιοι του ΔΝΤ και ευρωσκεπτικιστές, ενώ έχουμε και την ευκαιρία να απολαύσουμε τον κ. Μανώλη Γλέζο σε ρόλο οικονομικού αναλυτή. Τον κ. Μίκη Θεοδωράκη γιατί δεν τον κάλεσαν άραγε;

Το όλο ατόπημα ολοκληρώνεται με την ατυχέστατη αναφορά στον Ισημερινό. Οι εικόνες εναλλάσσονται μεταξύ άστεγων στην μίζερη Αθήνα και χαμογελαστών κατοίκων του Ισημερινού που διασκεδάζουν την καθημερινότητά τους στο πολύχρωμο και φιλήσυχο Κίτο. Η παρουσίαση του Ισημερινού θυμίζει σε προπαγάνδα τα φιλμάκια που έπαιζαν στις ΗΠΑ των 50’s όπου έδειχναν την ευτυχισμένη και χαμογελαστή οικογένεια να απολαμβάνει το αμερικάνικο όνειρο σε αντίθεση με τους «κακόμοιρους» Σοβιετικούς που όλη μέρα έκαναν καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία.

Η βασική υπόθεση του «ντοκιμαντέρ» είναι ότι εφόσον ο Ισημερινός χρησιμοποίησε την έννοια του «απεχθούς χρέους» προκειμένου να κηρύξει στάση πληρωμών σε ένα μεγάλο ποσοστό του, γιατί δεν κάνει και η Ελλάδα το ίδιο; Το «ντοκιμαντέρ» όμως αποφεύγει περίτεχνα να παρουσιάσει τις βασικότατες διαφορές μεταξύ των δύο χωρών, όχι μόνο στα οικονομικά τους μεγέθη και το γεγονός ότι η μία από τις δύο είναι μέλος της ΕΕ, αλλά και στις ανάλογες κοινωνίες. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Ισημερινός παράγει σημαντικές ποσότητες πετρελαίου, καθώς και ότι είναι από τους πρώτους παραγωγούς μπανάνας παγκοσμίως, άρα γενικότερα έχει ισχυρό εξαγωγικό προϊόν, σε αντίθεση με την Ελλάδα που παράγει αέρα κοπανιστό, δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα το «ντοκιμαντέρ». Άρα στην περίπτωση άρνησης αποπληρωμής του χρέους, δεν δίνει απάντηση στο πού θα βρεθούν λεφτά την επόμενη μέρα. Επίσης δεν φαίνεται να το απασχολεί η πολιτική αστάθεια που έχει θέσει τον Ισημερινό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το Σεπτέμβριο του 2010."

-Ελληνάκι 

"Οι κύριοι αυτοί συνιστούν: μην πληρώσετε. Στάση πληρωμών και έξοδος απ το Ευρώ. Οκ. Πάμε λοιπόν στη χιονοστιβάδα των γεγονότων που θα ακολουθήσουν: Οι παραπάνω «λύσεις» φυσικά θα προκαλέσουν αναπόφευκτα κατάρρευση των τραπεζών, άρα και ανάγκη κρατικοποίησής τους. Ακόμα καλύτερα μας απαντούν , ακόμα καλύτερα! Ευκαιρία να ξεφορτωθούμε τους άπληστους τραπεζίτες. Αλλά εμείς, οι ενοχλητικοί τύποι, αναρωτιόμαστε πώς θα πληρωθούν οι υποχρεώσεις των εθνικοποιημένων τραπεζών σε τρίτους, αν η Ελλάδα έχει αναστείλει τις πληρωμές της (άρα οι δανειστές της προφανώς δε θα στήνονται κιόλας στην ουρά για να της ξαναδανείσουν). Ας μην ικανοποιηθούν οι «υποχρεώσεις» μωρέ, πιθανώς να σκεφτεί ο βλαχοΈλλην επαναστάτης, αλλά ένα λεπτό εδώ, ένα λεπτό! Στις υποχρεώσεις των τραπεζών δεν ανήκει και η απαίτηση του καταθέτη για ανάληψη των καταθέσεων του; Το κράτος θα είναι ανίκανο με τις περιορισμένες δυνατότητές του να ικανοποιήσει τους πάντες. Και τώρα, τι γίνεται; Α ναι: ας κόψουμε κι άλλο νόμισμα αδερφέ! Τυπωθήτω! Με τη μικρή λεπτομέρεια, προσθέτουμε εμείς, πως οι συνέπειες της έκδοσης νέου νομίσματος θα είναι η αύξηση των τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα (δηλαδή την πλειοψηφία των προιόντων που χρησιμοποιεί το μέσο νοικοκυριό) , αύξηση των τιμών στην ενέργεια κλπ. Άρα τα μεσοαστικά νοικοκυριά θα καταλήξουν νεόπτωχα και τα πτωχά θα εμφανίσουν σοβαρό πρόβλημα εφοδιασμού τους ακόμα και με είδη πρώτης ανάγκης. Ήτοι, φτώχεια αγαπητοί μου, και μάλιστα από τις πιο άγριες. Και όλα αυτά, στη μάλλον απίθανη περίπτωση, που οι δανειστές μας δε θα επιλέξουν να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους, να μας τραβήξουν το αυτί, κατά το κοινώς λεγόμενο, με κάθε λογής οικονομικά ή πολιτικά μέτρα, ικανά να μας εξασφαλίζουν μια γερή δόση δυστυχίας για τον επόμενο αιώνα.

Αυτή είναι η συνταγή των κ.κ. Λαπαβίτσα και Αμίν, των συντελεστών του debtocracy, του «δεν πληρώνω» και γενικά της αντιευρωπαϊκής και αντιμνημονιακής αριστεράς.

Εν τέλει, όσοι αναρτήσατε το εν λόγω ντοκυμαντέρ στη σελίδα σας ή στο f/b, όσοι το τιτιβίσατε στο twitter, όσοι το αποθεώσατε στις κατ' ιδίαν συζητήσεις, τι θα λέγατε αν πηγαίνατε αύριο στην τράπεζα για να τραβήξετε λεφτά από το atm και σας πετούσε την κάρτα πίσω, λόγω στάσης πληρωμών;"

-Χάρης Πεϊτσίνης (Μπλε Μήλο) 


Και για την αντιγραφή, Panos75.

Μίκη(ς) Μάους

Από χθες το πρωί το διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά με αφορμή τη συνέντευξη που έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης στον ANT1 και τον Γιώργο Παπαδάκη. Χαρακτηρισμοί όπως "συγκλονιστική", "εκπληκτική", "βαρυσήμαντη" δίνουν και παίρνουν ενώ κάθε αντιμνημονιακός που σέβεται τον εαυτό του σπεύδει να χαιρετήσει και να επικροτήσει με ενθουσιασμό όλα όσα είπε ο διάσημος μουσικοσυνθέτης.

Προσωπικά να με συμπαθάτε αλλά το μόνο εκπληκτικό και συγκλονιστικό που μπορώ να δω είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι του Θεοδωράκη τον αφήνουν να βγαίνει στα κανάλια και να εξευτελίζει το τεράστιο όνομα και τη φήμη του κατ'αυτόν τον τρόπο. Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπεις έναν άνθρωπο που αγωνίστηκε και υπέφερε για τη δημοκρατία να βγαίνει στα κανάλια και να δηλώνει με υπερηφάνεια και άγνοια κινδύνου είτε ότι είναι "αντισημίτης" (και δυστυχώς δεν εννοεί τον πρώην πρωθυπουργό), είτε να υιοθετεί θεωρίες συνωμοσίας ότι οι Αμερικάνοι έριξαν τον Καραμανλή και έβαλαν τις φωτιές στην Ηλεία, είτε να φωνάζει υστερικά περί "ξεπουλήματος της Ακρόπολης" και του ορυκτού μας πλούτου σε σκοτεινές δυνάμεις (φαντάζομαι αυτές συμπεριλαμβάνουν τον Σόρος, τη Λέσχη Μπίλτνερμπεργκ και τους Ιλουμινάτι).

Αν ο Θεοδωράκης ήθελε όντως να προσφέρει στην πατρίδα τότε αντί να χρησιμοποιεί φρασεολογία τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα μπορούσε να προτείνει κάποια εναλλακτική λύση στο μνημόνιο και τις πολιτικές που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση. Η άρνηση και η διαμαρτυρία είναι εύκολες (και προσοδοφόρες αν λάβουμε υπόψη τις τηλεθεάσεις του Λαζόπουλου). Η εποικοδομητική κριτική όμως είναι αυτή που ξεχωρίζει τον αληθινό πατριώτη από τον τσαρλατάνο. Και η εποικοδομητική κριτική δε συνίσταται σε κραυγές περί "χούντας", "προδοτών" και "κατάλυσης της Δημοκρατίας", ούτε σε καρικατουρίστικους χαρακτηρισμούς εις βάρος της Μέρκελ και των Γερμανών. Αν κάτι τέτοιο βοηθούσε στην ανάκαμψη τότε θα κάναμε υπουργό Οικονομικών τον Πρέκα.


Τελικά το μόνο που κατάφερε με τη χθεσινή παρουσία του ο Θεοδωράκης είναι να με κάνει να καταλάβω γιατί παρά τα όσα σέρνουν καθημερινά οι πολίτες στον "προδότη" Παπανδρέου και την "κατοχική" κυβέρνηση, εντούτοις το 70% αυτών δεν επιθυμεί εκλογές. Όταν η εναλλακτική λύση που προτείνουν οι πνευματικοί και πολιτικοί μας ταγοί εξαντλείται σε μία φράση ("ΌΧΙ ΣΕ ΟΛΑ!"), πασπαλισμένη με θεωρίες συνωμοσίας και υφέρποντα εθνικισμό, τότε ακόμη και ο "Γιωργάκης" μοιάζει με μετενσάρκωση του Τρικούπη και του Βενιζέλου.