Αν κάτι σιχαίνομαι στη ζωή μου είναι να κάνω ότι κάνουν και οι άλλοι, οι πολλοί. Είτε μιλάμε για μόδα, είτε για κοινωνική σύμβαση, είτε για προσωπική ευχαρίστηση, ποτέ δε μου άρεσε να είμαι μέλος ενός μεγάλου πλήθους. Η καλύτερη μου σ'ένα γήπεδο ή στο σινεμά είναι όταν το γήπεδο/αίθουσα είναι σχεδόν άδεια και απολαμβάνω το θέαμα με την ησυχία μου, χωρίς παρεμβάσεις και σχόλια από τους διπλανούς.
Αυτός είναι και ένας λόγος που έβλεπα με καχυποψία όλους αυτούς τους νέους τρόπους επικοινωνίας και διάδοσης ιδεών που ανθίζουν στο διαδίκτυο: μπλογκ, twitter, facebook, myspace, κλπ.
Και τι άλλαξε τότε, θα με ρωτήσετε, και ξαφνικά αποφάσισες να ξεκινήσει το παρόν ιστολόγιο; Είναι μεγάλη ιστορία αλλά θα αρκεστώ σε δυο κουβέντες.
Τα φόρουμ στα οποία σύχναζα έχουν μπερδέψει τον σεβασμό για την άποψη του άλλου με τον καθωσπρεπισμό και την σεμνοτυφία. Η ειρωνία ήταν πάντα ένα από τα μεγάλα όπλα των απανταχού πνευματικών ανθρώπων αλλά για κάποιο λόγο θεωρείται πλέον επιλίψημη και καταδικαστέα, ακόμη κι'όταν χρησιμποιείται προκειμένου να αντικρούσει γελοίες ή πράλογες απόψεις. Ήρθε λοιπόν κάποια στιγμή που το φίμωτρο (όχι του Παπαγιάννη) άρχισε να με κάνει να νιώθω άβολα.
Αυτά προς το παρόν και ίσως επανέλθω.
Ας μπούμε στο κυρίως θέμα λοιπόν που για σήμερα είναι οι "ομορφίες" που έλαβαν χώρα στους φετινούς τελικούς του μπάσκετ.
Εδώ και χρόνια μιλούσα σε όποιο βήμα έβρισκα για την προκλητική εύνοια του Παναθηναϊκού από τη διαιτησία. Πολλοί έσπευδαν να με χαρακτηρίσουν γραφικό, εμπαθή και (φυσικά) αντιπαναθηναϊκό. Προφανώς δεν είχαν ακουστά τη γνωστή ελληνική παροιμία που λέει "δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεβάτι". Κι'έτσι φτάσαμε στα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, όπου όχι μόνο ανέβηκαν στο κρεβάτι του Ολυμπιακού, όχι μόνο του θώπευσαν τα οπίσθια (αυτό έχει γίνει προ πολλού), αλλά εντέλει όταν βρήκαν την ευκαιρία του τον φόρεσαν κιόλας χωρίς σάλιο (πλην της ροχάλας του Διαμαντίδη-Αρναούτογλου).
Προσωπικά δεν εξεπλάγην καθόλου απ'όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ. Όταν οι διαιτητές κάθε Σάββατο σφάζουν στο γόνατο επί 40 λεπτά ομάδες τύπου Άρη, Πανιώνιου και Ηλυσιακού σε παιχνίδια που ο ΠΑΟ κερδίζει με 40 πόντους διαφορά, λέτε να διστάσουν να κάνουν το κάτι παραπάνω σ'ένα ματς σαν το χθεσινό όπου παίζεται ένα πρωτάθλημα; Όχι βέβαια! Πόσο μάλλον από τη στιγμή που γνωρίζουν πως τα πειθήνια όργανα του αφεντικού τους στον Τύπο θα κουκουλώσουν τα πάντα και θα ρίξουν για μια ακόμη φορά το φταίξιμο στον εύκολο και βολικό στόχο (λέγε με Γιαννάκη).
Οι γνωστοί λοιπόν μπασκετικοί δημοσιογράφοι-μασόνοι έσπευσαν φυσικά να προστατέψουν το προϊόν τους, όπως κάνουν είκοσι χρόνια τώρα. Η συντριπτική τους πλειοψηφία ή προσπάθησε να κουκουλώσει τελείως όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ ή προσπάθησε να μας πείσει πως επρόκειτο για "ανθρώπινα λάθη" που δεν επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα.
Ε όχι ρε παλικάρια! Μετά από τόσα χρόνια που ο κώλος μου έβγαλε κάλους από τα τσιμέντα των γηπέδων ποδοσφαίρου και τα πλαστικά καθίσματα των κλειστών του μπάσκετ έχω μάθει καλά πλέον να ξεχωρίζω τους διατητές που κάνουν ανθρωπινά λάθη από τους κομάντο που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Όπως δεν με ξεγέλασαν κάποια χρόνια πριν ο Σπανέας, ο Παπουτσέλης και ο Δημητρόπουλος, έτσι δεν ήταν δυνατό να με κοροϊδέψουν τώρα ο Χριστοδούλου, ο Τανατζής (ειδικά αυτός!) και ο Αναστόπουλος. Και ειλικρινά, οι αναλύσεις του στυλ "ναι μεν κακή η διαιτησία αλλά και ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλά στο τέλος" μου θυμίζουν κάτι δικηγόρους που λένε "ναι μεν ο πελάτης μου βίασε την τάδε αλλά και αυτή πήγαινε γυρεύοντας έτσι όπως ήταν ντυμένη".
Φυσικά δεν θα μπω καν στον κόπο να αναρωτηθώ τι θα έγραφαν τα ίδια άτομα αν στη θέση του Ολυμπιακού ήταν η Εθνική ομάδα και σε αυτή του Παναθηναϊκού π.χ. η Ισπανία ή η Σερβία. Η γκρίνια και οι κατάρες προς τους γκρίζους για τον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Αθήνας (όπου παρεμπιτόντως προηγήθηκαμε με διαφορά ανάλογη του Ολυμπιακού 10 λεπτά πριν το τέλος) και τον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ στη Μαδρίτη ακόμη ηχούν στ'αυτιά μου. Αν οι Παπαδογιάννηδες και οι Σκουντήδες νομίζουν ότι απευθύνονται σε τίποτε μαλακισμένα 15χρονα που αυνανίζονται με την αφίσα της "Πανάθας" ή σε τίποτε πρεζόνια της Θύρας 13 τότε μάλλον έχουν κάνει κάποιο λάθος.
Όσο για την παρωδία στο ΣΕΦ, απλώς επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά το κράτος οπερέτα που έχουμε σε όλα τα επίπεδα. Οι διάφοροι "ισχυροί άνδρες" μπορεί να βαυκαλίζονται ότι το μπάσκετ είναι μια νησίδα σοβαρότητας μέσα στο μπουρδέλο που ονομάζεται Ελλάδα. Στην πραγματικότητα όμως όσοι εξεπλάγησαν από τα προχθεσινά μου θυμίζουν τους πολιτικούς που "πέφτουν από τα σύννεφα" μόλις αποκαλύπτεται ότι ο χ συνάδελφος τους έκανε ρουσφέτια και ο ψ έπαιρνε μίζες.
Σε πολλούς έκαναν εντύπωση οι πανηγυρισμοί των παικτών και προπονητών του Παναθηναϊκού για τη "νίκη" τους και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Γιατί όμως; Εδώ έχουμε δει τους Ισραηλινούς στρατιώτες να πανηγυρίζουν πάνω από τα πτώματα ανήλικων και άοπλων Παλαιστινίων, γιατί να μην πανηγυρίσουν οι "πράσινοι" πάνω από το πτώμα του ελληνικού μπάσκετ. Ειδικά ο Ομπράντοβιτς (που η εμφάνιση του στη συνέντευξη Τύπου σαν πράσινος κλόουν δεν ήξερα αν θα'πρεπε να με εξοργίσει ή να με διασκεδάσει) φαντάζομαι όταν γυρίσει στη Σερβία θα'χει να λέει για τους μαλάκες τους Έλληνες και την καφρίλα που τους δέρνει.
Το τελικό συμπέρασμα λοιπόν της "αξέχαστης" σεζόν που μόλις τέλειωσε είναι το εξής: τα καραγκιοζιλίκια που των τελευταίων ημερών εντός κι'εκτός παρκέ έχουν καταφέρει κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο πριν μερικά χρόνια. Να μας κάνουν να νοσταλγήσουμε τις αξέχαστες μέρες της ΕΠΑΕ του αείμηνηστου Δέδε, της Παράγκας, του "θείου" και του "κοκκαλιάρη".
Αν ο στόχος των Γιαννακοπουλαίων και των συμμάχων τους στην ΕΟΚ (γιατί ΕΣΑΚΕ δεν υφίσταται) είναι να διακωμωδήσουν και να απαξιώσουν το πρωτάθλημα της Α1 τότε τα θερμά μου συγχαρητήρια. Mission Accomplished!
Προσωπικά αν ήμουν Μπερτομέου, θα έστελνα μια ανθοδέσμη σε όλους τους υπέυθυνους(;) για το θέαμα των τελικών.
Υ.Γ. 1: Κάτι βαθυστόχαστες αναλύσεις της σειράς των τελικών, οι οποίες αγνοούν τον ρόλο που έπαιξε η διαιτησία σε μια δηθεν ένδειξη σοβαρότητας και ανωτερότητας, ξεπερνούν πλέον τα όρια της πρόκλησης και του στρουθοκαμηλισμού, και φτάνουν στο επίπεδο του αυτισμού.
Υ.Γ. 2: Προς όσους θεωρούν τον Γιαννάκη υπέυθυνο για τη μη κατάκτηση του πρωταθλήματος και αυταπατόνται ότι με άλλον προπονητή ο Ολυμπιακός θα είχε καλύτερη τύχη: ο Παναθηναϊκός έσπασε την κυριαρχία του αιώνιου αντιπάλου του έχοντας στον πάγκο του τον ...Σούμποτιτς. Πως;
Υ.Γ. 3: Για τους Έλληνες διεθνείς του Παναθηναϊκού που φώναζαν ειρωνικά συνθήματα για τον Γιαννάκη (μεταξύ των οποίων το "διαμάντι του ελληνικού αθλητισμού") οι χαρακτηρισμοί αχάριστοι και απρεπείς μάλλον ελάχιστοι είναι για να καταδείξουν το μέγεθος του ατοπήματος τους. Αν νομίζουν πως διαφέρουν σε τίποτα από τους κάφρους του Άρη που γιούχαραν τον Γκάλη τότε πλανώνται πλάνην οικτράν. Στον ίδιο βόθρο κατέβηκαν.
