Γιατί όμως να τρέχετε στα θερινά με τις μετριότατες συνθήκες προβολής και τους ενοχλητικούς διπλανούς που νομίζουν ότι βρίσκονται σε χασαποταβέρνα, όταν υπάρχει το DVD; Με απεριόριστη ποικιλία τίτλών και το air condition να δουλεύει στο φουλ, η απόλαυση είναι κάτι παραπάνω από εγγυημένη.
Οι ταινίες τρόμου είναι από τα πλέον δημοφιλή είδη, ειδικά σε όσους έχουν και έτερον ήμισυ. Εκτελώντας λοιπόν κοινωνικό έργο παρουσιάζω ευθύς αμέσως το προσωπικό μου Τοπ-10, το οποίο ελπίζω να σας κρατήσει καλή συντροφιά μέχρι τα τέλη Αυγούστου και την έναρξη του Μουντομπάσκετ.
Καλή διασκέδαση!
10)"Freaks" (1932) του Τοντ Μπράουνινγκ
Κακόφημο όσο λίγες ταινίες, απαγορευμένο στη Μεγάλη Βρετανία για 30 χρόνια, το αριστούργημα που κατέστρεψε την καριέρα του σκηνοθέτη του παραμένει αξεπέραστο μέχρι σήμερα.
Μια ματιά σ'έναν κόσμο που θα προτιμούσαμε να μείνει άγνωστος και η ιστορία της τρομερής εκδίκησης του απέναντι σε αυτούς που προσπάθησαν να εκμεταλευτούν ένα από τα μέλη του.
9)"Δαιμονισμένος Άγγελος" (1987) του Άλαν Πάρκερ
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως Διάβολος προσκαλεί το θύμα του σ'ένα συγκλονιστικό ταξίδι αυτογνωσίας από την παγωνιά της Νέας Υόρκης μέχρι τη σήψη των βάλτων της Λουϊζιάνα.
Γιατί τελικά όσο ύπουλα κι'αν πλησιάσεις έναν καθρέφτη, το είδωλο σου θα σε κοιτάζει πάντα στα μάτια.
8)"Νοσφεράτου" (1922) του Βίλχελμ Φρίντριχ Μουρνάου
Η ταινία τρόμου ως όπερα και η θρυλική μορφή του βαμπίρ κάνει την πρώτη της μεγάλη εμφάνιση με τη μορφή του Μαξ Σρεκ. Η παρουσία του τελευταίου είναι τόσο συναρπαστική που ο θρύλος τον θέλει να είναι πραγματικός βρυκόλακας τον οποίο προσέλαβε ο τελειομανής Μουρνάου για να παίξει τον ρόλο του κόμη Όρλοκ.
7)"Invasion of the Body Snatchers" (1978) του Φίλιπ Κάουφμαν
Αλληγορικη και πάντα επίκαιρη η ταινία του Κάουφμαν, αποτελεί έναν ταιριαστό επίλογο στην εποχή της αθωότητας και του ιδεαλισμού. Όσοι επιθυμούν έυπεπτη διασκέδαση και γλυκανάλατα happy end ας προσπεράσουν.
6)"O Στοιχειωμένος Πύργος" (1963) του Ρόμπερτ Γουάιζ
Ο Ρόμπερτ Γουάιζ απέδειξε περίτρανα με αυτή την ταινία πως ο τρόμος δεν είναι υπόθεση του ματιού αλλά του μυαλού. Μακριά από εντυπωσιακά εφέ και γραφική βία ο έμπειρος σκηνοθέτης ανεβάζει το επίπεδο της έντασης και της αγωνίας σε ύψη σχεδόν ανυπόφορα για τον ανυποψίαστο θεατή.
Μια ταινία όπου η προτροπή να μην την δείτε μόνος δεν είναι διαφημηστικό τρυκ.
5)"Σουσπίρια" (1977) του Ντάριο Αρτζέντο
Διασταύρωση ανάμεσα σε παιδικό παραμύθι και φρικτό εφιάλτη, το αριστούργημα του Ιταλού μετρ του τρόμου αποδεικνύει πως σημασία δεν έχει τι δείχνεις αλλά πως το δείχνεις.
Διαχρονικό must το ανατριχιαστικά απλό μουσικό θέμα των Goblin.
4)"Η Απειλή" (1983) του Τζον Κάρπεντερ
Αν όχι το πιο τρομακτικό, τότε σίγουρα το πιο παρανοϊκό φιλμ που γυρίστηκε ποτέ.
Όποιος ισχυρίζεται πως δεν άφησε την ψυχή του στο κάθισμα στη σκηνή της εξέτασης αίματος, λέει ψέματα.
3)"Η Νύχτα με τις Μάσκες" (1978) του Τζον Κάρπεντερ
O "πατέρας" των slasher movies που άνθισαν τη δεκαετία του '80, παραμένει ακόμη και σήμερα μια από τις πιο αγωνιώδεις ταινίες όλων των εποχών. Υπάρχει άλλωστε τίποτε πιο τρομακτικό από το να σε κυνηγάει μια απρόσωπη, και φαινομενικά άτρωτη, φιγούρα μέσα στη νύχτα;
2)"Η Σιωπή των Αμνών" (1991) του Τζόναθαν Ντέμι
Ο Δρ. Χάνιμπαλ "The Cannibal" Λέκτερ, ο πιο χαρισματικός κακός όλων των εποχών, βοηθάει μια μαθητευόμενη πράκτορα του FBI στο κυνήγι ενός serial killer ονόματι Buffalo Bill.
Ή αλλιώς πως δύο ιερά τέρατα της υποκριτικής μπορούν να δημιουργήσουν τόση ένταση και ανομολόγητο πάθος μεταξύ τους ώστε να εκτοξεύσουν ένα "απλό" θρίλερ στη σφαίρα του θρύλου.
Ο Κιούμπρικ παραδίδει ένα ακόμη δωρεάν μάθημα σκηνοθεσίας δημιουργώντας έναν λαβύρινθο (μεταφορικά και κυριολεκτικά) όπου η λογική χάνεται κάπου ανάμεσα στα γεωμετρικά πλάνα του εγκατελειμένου ξενοδοχείου και τα παρανοϊκά οράματα των πρωταγωνιστών του.
Περιμένατε τίποτε λιγότερο από τον μεγαλύτερο σκηνοθέτη όλων των εποχών;
Εύφημος Μνεία:
"Seven" (1995) του Ντέιβιντ Φίντσερ
"What's in the box?"
"Τα Σαγόνια του Καρχαρία" (1975) του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Άλλαξε για πάντα το κινηματογραφικό τοπίο στις ΗΠΑ, προκάλεσε υστερία μεταξύ των λουομένων, έγινε αντικείμενο αντιγραφής και σάτιρας από αμέτρητους άλλους κινηματογραφιστές.
Πράγματι, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ φρόντισε να δείξει με την πρώτη του επιτυχία πόσο ξεχωριστός ήταν.
στανλεϊ κιουμπρικ rulzzzzzzzzzz
ΑπάντησηΔιαγραφή