Η κατσίκα του γείτονα

 Στον αντίποδα του εξαιρετικά εύστοχου άρθρου του Τάσου Μαγουλά για το οποίο μίλησα χθες, έρχεται σήμερα ο Νίκός Παπαδογιάννης, ένας εκ των εμπιστώτερων υπασπιστών του Φίλιππου Συρίγου, να μας χαρίσει ένα κείμενο πραγματικό μνημείο χαιρεκακίας, μισαλοδοξίας και απύθμενου κομπλεξισμού.
Μέσα σε λίγες παραγράφους ο εν λόγω δημοσιογράφος φροντίζει να επιβεβαιώσει με τον χειρότερο τρόπο κάθε αρνητικό στερεότυπο που κυκλοφορεί μεταξύ σοβαρού και αστείου για το συνάφι του, με αποκορύφωμα την εξής ατάκα:

Εμείς πότε θα ξαναφτάσουμε τόσο ψηλά; Όσο κι αν η κατάντια της Εθνικής ποδοσφαίρου προσφέρει ενός είδους παρηγοριά σ’εμάς τους «μασόνους», το μέλλον της Εθνικής μπάσκετ μοιάζει δυσοίωνο.

Στη μακρά ιστορία της κόντρας μεταξύ μπασκετικών και ποδοσφαιρικών δημοσιογράφων, σπάνια έχει υπάρξει τόσο κυνική παραδοχή αυτού που όλοι υποψιαζόμασταν: ότι η στήριξη των πρώτων στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα περιορίζεται μέσα στις τέσσερεις γραμμές του μπασκετικού παρκέ.

Φυσικά οι ίδιοι θα σπεύσουν να υπερασπιστούν τη στάση τους υποστηρίζοντας ότι οι ποδοσφαιρικοί συνάδελφοι τους όχι μόνο τρέφουν τα ίδια αισθήματα για την Εθνική μπάσκετ αλλά απεργάζονται συνεχώς τρόπους να υποβαθμίσουν το άθλημα προκειμένου να μην απειλήσει την πρωτοκαθεδρία του ποδοσφαίρου.
Ως κάποιος που δούλεψε για αρκετό διάστημα στο χώρο του αθλητικού Τύπου μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως τίποτε απ'αυτά δεν ισχύει. Πρόκειται για παρανοϊκά παραληρήματα τα οποία έχουν τόση βάση όσο και τα αντίστοιχα κάποιων κολλημένων Θεσσαλονικέων οι οποίοι πίσω από κάθε αποτυχία τους βλέπουν δάκτυλο του "Κράτους των Αθηνών".

Ακόμη όμως κι'αν ξεπεράσουμε το απύθμενο κόμπλεξ της επίμαχης παραγράφου, ο Παπαδογιάννης μας δίνει πολλές άλλες ευκαιρίες να ρίξουμε μια ματιά στο ψυχισμό των "μασόνων". Μετά από ένα διήμερο πανδαισίας μπάσκετ, όπου απολαύσαμε παιχνίδια όπως τα Σερβία-Ισπανία και Λιθουανία-Αργεντινή, το μόνο που βρίσκει να σχολιάσει ο Νικολάκης είναι το ματς της Εθνικής με την Αργεντινή στους Ολυμπιακούς του ...2008. Η λέξη "ομφαλοσκόπηση" είναι πολύ λίγη για να περιγράψει την κατάσταση.

Βέβαια από την άλλη κατανοώ τη θέση του δημοσιογράφου. Με ποιά καρδιά και ποιά αρχ...ια να βγει και να παραδεχτεί ότι το περίφημο ελληνικό μοντέλο απέτυχε και το παγκόσμιο μπάσκετ μας έχει ξεπεράσει; Είναι γνωστό άλλωστε πως όποιος τολμήσει να κάνει κάτι παρόμοιο θα έχει να αντιμετωπίσει τη μήνιν του "πατερούλη" και των τσάτσων του και θα χάσει τη θέση του στα αεροπλάνα της χαράς που μεταφέρουν κάθε χρόνο την κουστωδία των γερόντων όπου πάιζει η Εθνική μας.
Δύσκολες επιλογές για έναν απλό δημοσιογραφάκο. Βέβαια από την άλλη ίσως η καλύτερη λύση για τον Παπαδογιάννη και τον κάθε Παπαδογιάννη θα ήταν να διαβάσει λίγο Καβάφη, και ειδικά το συγκεκριμένο τρίστιχο:

 Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις 

Υ.Γ. "Δύστροπος", "κακοκέφαλος", "μονόχνωτος" και "άνθρωπος πάνω στον οποίο δεν μπορείς να χτίσεις ομάδα" ο Κλέιζα.
Βλέπεις μπάσκετ Νικολάκη, όχι αστεία!